Բայց կանգնել ես կողքիս, ու տալիս ես ինձ հույս,
Դու տալիս ես թևեր, իմ խելառ երգերին,
Հուզմունքից այլայլվում, երբ ելնում եմ բեմին,
Ու տանում քո փխրուն ուսերով մեղեդիս...
Դու իմ գիշերն ես, դու իմ նոր երգն ես, առանց քեզ չեմ կարող գիժ քամին բռնել...
Ես տեսել եմ անգին, արցունքներդ թաքուն,
խճճված հուսահատ, օրերի ծուղակում,
Հասկացել իմ անգին, սերն ինչքան է փխրուն,
Իմը երգ էր գրած երբ աշխարհն էին քանդում,
Բայց տարար քո փխրուն ուսերով մեղեդիս,
Դու իմ գիշերն ես դու իմ նոր երգն ես առանց քեզ չեմ կարող գիժ քամին բռնել...
Ես գիտեմ իմ անգին, տարիներս են անցնում,
Ճերմակել եմ արդեն, բայց նույն խենթն եմ մնում,
Զավակներս գուցե, ինձ այնպես չհասակնան,
Բայց գիտեմ չես թողնի, որ մենակ ես լողամ,
Ու թե վերջն է գալու, առաջինը գնա',
Դու իմ գիշերն ես դու իմ նոր երգն ես առանց քեզ չեմ կարող գիժ քամին բռնել...
Դու իմ գիշերն ես դու իմ նոր երգն ես առանց քեզ չեմ կարող գիժ քամին բռնել...
No comments:
Post a Comment